|
Θ. ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ
ΕΙΣΑΓΩΓΗ Ο Θ. Κολοκοτρώνης αποτελεί εξέχουσα μορφή στη ζωή και στην ιστορία της Παλιγγενεσίας. Η μορφή του κυριαρχεί σε όλες τις δύσκολες στιγμές της Επανάστασης, αλλά και στα πολιτικά δρώμενα του νεοσύστατου τότε ελληνικού κράτους. Ήταν αρκετά μεγάλος, όταν ξεκίνησε η Επανάσταση, καθ’ ό,τι είχε συμπληρώσει το 50ο έτος της ηλικίας του. Και απεβίωσε, έπειτα από τις στυγνές και ταπεινωτικές διώξεις τον Αντιβασιλέων του Όθωνα σε ηλικία 73 ετών το 1843.
Η μορφή του κυριάρχησε από την αρχή του Απελευθερωτικού Αγώνα των Ελλήνων και στο τέλος αναδείχτηκε πρωταγωνιστής. Είχε προηγηθεί μια μεγάλη σε διάρκεια παράδοση της οικογένειάς του στον κλέφτικο πόλεμο και μια δεκαπεντάχρονη πατριωτική δράση στη Ζάκυνθο, όπου υπηρέτησε στον αγγλικό στρατό, όπου απέκτησε μεγάλη στρατιωτική εμπειρία την οποία και έθεσε στην υπηρεσία του έθνους. Στην Ζάκυνθο αναπτύσσει πατριωτική δράση, γίνεται Φιλικός και με την αρχή της Επανάστασης φτάνει στη Μάνη. Μεταφέρει τον πόλεμο στην πατρίδα του, την Αρκαδία, όπου θα ταυτιστεί η μορφή του με την Άλωση της Τριπολιτσάς. Κατά την άσκηση της ηγεσίας του, χαρακτηριζόταν ασάλευτος, ώσπου να πείσει τους γύρω του και συμφιλιωτικός με τους πολιτικούς του αντιπάλους.
Παρ’ όλα αυτά οι μεγάλες στρατιωτικές επιτυχίες του είχαν προκαλέσει την αντίδραση των πολιτικών. Ο ίδιος πολιτικός δεν ήταν, όμως ενδιαφέρονταν για τα πολιτικά. Η γνώμη του είχε βάρος στις συσκέψεις και στις Γενικές Συνελεύσεις. Θ’ αναμιχτεί και στους δύο εμφυλίους πολέμους και θα φυλακιστεί. Θα επανέλθει στο προσκήνιο με την εμφάνιση του Ιμπραήμ, θα στρατολογήσει, θα στήσεις τις περίφημες “χωσιές και θα καταφέρει να κρατήσει την Επανάσταση.
Πέρα, όμως, από πολέμαρχος ήταν και άνθρωπος με αδυναμίες. Έκανε και σφάλματα. Σύγχρονος Γάλλος αξιωματικός γράφει γι’ αυτόν στο ημερολόγιό του στα 1835: “ Ας τον λένε ληστή, κλέφτη ή ό,τι άλλο. Ακόμη και τα ελαττώματά του υπηρέτησαν την υπόθεση, στην οποία αυτός είχε αφοσιωθεί”. Πολλοί τον κατηγόρησαν με πάθος για τα ελαττώματά του. Και ήταν πολύ φυσικό να έχει ο Κολοκοτρώνης εχθρούς. Και τούτο φαίνεται από την τακτική της Αντιβασιλείας του Όθωνα να τον παραπέμψει σε δίκη και να τον καταδικάσει. Και ευτυχώς η σύνεση απέτρεψε την εκτέλεση της θανατικής ποινής, που του είχε επιβληθεί. Πάντως τον συνόδευε η αγάπη του κόσμου και ο Ι. Καποδίστριας τον είχε περιβάλει με ξεχωριστές τιμές. Ο λαός, ενόσω ακόμα ζούσε, τον ύμνησε στα δημοτικά του τραγούδια. Το έθνος έστησε μεγαλοπρεπή ανδριάντα έξω από την Παλαιά Βουλή. Ως θνητός ο Κολοκοτρώνης πέθανε το 1843. Η μνήμη που αφήνει είναι αγέραστη και ο ίδιος παραμένει μέγα σύμβολο της ελευθερίας του Έθνους. Ο Ιωάννης Φιλήμων φιλοτέχνησε λαμπρό ιχνογράφημα της μεγάλης αυτής προσωπικότητας: “Λεπτότης φρένων, ευσέβεια προς τον Θεόν, θάρρος πατριωτικόν, πνεύμα στρατιωτικόν, γνώσις προσώπων και τόπων ακριβής, λόγου εύροια, χείρες αγναί και αναίμακτοι, δραστηριότης και ευκινησία, χαρακτήρ πιστός, αρχαϊκή αγωγή και λιτότης εν πάσι, καρδία αγαθή, δημοτικότης μετά σοβαρότητος, μυθοποιία, υπομονή και επιμονή ...".
|
